Béatrice van Pottelsberghe
![]() |
Béatrice van Pottelsberghe de la Potterie Pijperzele 23 9620 Sint-Maria-Oudenhove website : http://www.parnassos.be/kring/bp.php |
Béatrice heeft als specialisatie de conservatie en restauratie van schilderijen op doek, paneel en muur.
Na het beeindigen van het Hoger Secondair Onderwijs (1978), afdeling Plastische Kunsten A2 aan het Sint Lucas Gent, volgde ze in dezelfde school gedurende 4 jaar (tot 1982) het Hoger Kunstonderwijs van de 2de graad met volledig leerplan A1, afdeling Schilderkunst.
Aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent specialiseerde zij zich gedurende 2 jaar (tot 1984) in de conservatie en restauratie van schilderijen op doek, paneel en muur.
In 2008 volgde een stage sgraffito bij Monique Cordier.
Ze werkt sinds 1984 als restauratrice in o.a.: Het Rekenhof Brussel, Koninklijk Paleis Brussel, Koninklijk Paleis Laken, Sint Niklaaskerk Gent, Het Pand Gent, Sint Michiels Kathedraal Brussel, Opera Gent, Handelsbeurs Gent, Sint Niklaaskerk Brussel, De Munt Brussel, Sint Augustinuskerk Antwerpen, Kerk Burst, Hospitaal “Notre Dame de la Rose” Lessines, Sint Hermeskerk Ronse.
Tentoonstellingen o.a:
d’Hooge Aarsele, Campo Santo Gent (groepstentoonstelling), Rijksbasisschool Nevele, Gemeentezaal Hansbeke, Gemeentehuis Nevele, Rijksbasisschool Nevele, De Kring Deinze, De draad van Ariadne Ledeberg (groepstentoonstelling), Art Gent, Artisanart Tour & Taxi Brussel, Ridderzaal Zottegem (groepstentoonstelling), Stadshuis Geraardsbergen (groepstentoonstelling), Kasseifeesten Zegelsem (groepstentoonstelling), OCMW Lierde, Kunsthuys “De Engel” Lisseweghe
Opgegroeid in Nevele woonde zij een hele tijd in het Gentse. In 2000 verhuisde ze naar Sint-Maria-Oudenhove en sinds 2011 is zij lid van Parnassos.
In combinatie met haar toch veeleisende baan en gezin is zij in haar vrije tijd ook steeds blijven schilderen.
Met veel passie creeërt zij naast schilderijen in olieverf eveneens aquarellen en sgraffito's.
Sgraffito is een eeuwenoude techniek gemaakt met kalkmortel. Eerst word er een donkere laag (meestal zwart) gelegd, erboven een blekere laag. In de verse mortel word de tekening gekrast en word de onderliggende laag zichtbaar. Men kan dan eventueel ook kleur aanbrengen op de vochtige mortel. Deze techniek is volledig gemaakt met natuurlijke materialen: kalk, zand, pigmenten.
Deze techniek is in België en dan vooral in Brussel in zwang gekomen tijdens de ArtNouveau periode (eind 19de begin 20ste eeuw). Het werd vooral gebruikt om gevels te verfraaien. Deze techniek is dus uitermate geschikt voor buiten en kan natuurlijk ook binnen gebruikt worden. Haar sgrafitto's maakt zij bij voorkeur op houten panelen omdat die gemakkelijker kunnen verplaatst worden. Sgraffito's worden echter meestal rechtstreeks op een muur gemaakt.
Als onderwerp schildert ze vooral "koppen" steeds vertrekkende van het menselijk gezicht. Zij schildert geen realistische portretten maar geeft er eigen interpretatie aan haar werken.
Het zijn soms zeer herkenbare gezichten, soms maskers, soms totaal irreëel, maar altijd herkend men er een gezicht in.
Zij wordt vaak beïnvloed door etnische kunst en ook door oude kunststijlen en technieken waar ze dagelijks via haar werk in aanraking met komt. Zij probeert wel steeds haar eigen stijl te volgen en hierin steeds te evolueren.